خودكشي ديجيتالي؟؟؟؟؟

سايت ياهو با ايجاد امكان نوشتن وبلاگ خدمت بزرگي رو به همه دوستاران نوشتن و خوندن و چرخ زدن تو اينترنت ارائه داد كه بعد از گذشت مدتي كوتاه دوستيهاي عميقي هم بين نويسندگان وبلاگ ها شكل گرفت و اين دوستيها هر روز پر رنگ تر شد . ه

به نظر من كه وبلاگ هر آدمي عين صندوق پستي اون شخص ميمونه و همونطوري كه من اين آدرس ايميل رو از 7 سال پيش دارم از اين به بعد هم آدرس وبلاگم ثابت خواهد موند و حتي اگه وقت هم نداشته باشم كه 5 ماه پيش همين طور هم شد و موقع امتحانات ترم آخرم بيش از يك ماه نتونستم سر بزنم؛ باز هم دليل نميشه كه بخوام اون رو تخته كنم و همه دوستانم رو با اين كار دچار ناراحتي و دلتنگي كنم . ه

ما ايراني ها در طول تاريخ هميشه مردم با عاطفه و احساساتي بوديم و هستيم و خيلي زود به همه شرايط محيطي مون و افراد دور و برمون عادت ميكنيم و دل ميبنديم و هيچ وقت تحمل دوري شون رو نداريم ،حالا اين محيط مجازي هم به نظر من از اين قائده مستثني نيست. ه

جريان خداحافظي صالح رو همه فكر ميكنم يادشون هست وغوغايي كه آبجي يلدا به راه انداخت تا بالاخره تونستيم برش گردونيم . ه

هنوز آروم نشده بوديم كه اين بار شبنم شب آوا به قول خودش«خودكشي ديجيتالي» كرد و حال همه رو گرفت ،هر چند كه با دوستان هم از طريق مسنجر و هم تلفني ارتباط داره ؛ اما ديگه هيچوقت نميتونيم بلاگ قشنگش و نوشته هاي دلنشينش رو بخونيم ، يا وقتي چيزي مينويسيم منتظر كامنتهاي دلگرم كننده اش باشيم ؛ وقتي كه علت كارش رو ازش پرسيدم بهم گفت كه :«شهرام جون من خيلي تنها بودم ولي حالا دوستان خيلي خوبي پيدا كردم كه دوستي شون رو به من ثابت كردند و من بيشتر از اين چيزي نميخواستم و اينجا هم پر آدمهاي دو رو و دروغ گو شده كه من تحمل ديدن بازيهاي اونها و ناراحتي دوستانم مثل ممول رو ندارم . » ه

داشتم به اين فكر ميكردم كه چرا بعضي ها مون ظرفيت يه محيط آزاد و خوب كه بتونيم با هم آزادانه بحث و تبادل نظر كنيم رو نداريم و نميتونيم دوستي هاي سالم و بدون چشم داشت داشته باشيم و از نظر هم فكر ها مون استفاده كنيم و مزاحمتي هم براي هم ايجاد نكنيم كه اين بار يه ميل از سحر اومد كه برام نوشته بود : «شهرام عزيز ، دوست من از اينكه بدون خداحافظي رفتم من رو ببخش ،كه خداحافظي در پالت رنگ من سياه است ومن سياه رو دوست ندارم ؛ آمده بودم از دنيائي بگويم ماوراء دروغ ،از رنگ ،از بوم . آمده بودم چون در دنياي واقعي گوشي براي شنيدن نيافتم ، آمده بودم شايد بتوانم اينجا تنهاييم را قسمت كنم ،اما چه ديدم ؟از من نپرس كه كه تو خود داني اگر عاقل باشي و زيرك . من رفتم تا دوباره ساكت باشم رفتم تا در سرزمين بوم دوباره در ميان ارتش رنگها حل شوم سراغ مرا از سبز و سفيد و آبي و قرمز بگير، دعاي خيرت را بدرغه راهم كن و با بخششت كاسه اي روشنائي پشت سر من بريز: دوست تو سحر نهاوندي نژاد

ديگه از خوندن نامه سحر پاك ناراحت شده بودم كه از اين ور سامان يه ميل زد كه «شهرام گرامي به علت مشغله زياد و عدم وقت كافي براي سر زدن به بلاگهاي دوستان، بلاگ 360 رو بستم » . ديگه نميدونستم چي بايد بگم و چه كاري ميتونم بكنم؟ كه گفتم از شما دوستان خوبم كمك بگيرم و با هم ديگه اين مساله رو يه بار براي هميشه حلش كنيم . البته براي هر كدوم از اونها يه ميل زدم و سعي در قانع كردنشون كردم، كه اگه اينجا آدم بد هست آدم خوب هم هست ، اگه يكي به آدم بدي ميكنه دليل نميشه همه رو مجازات كنيد و براي هميشه دوستان رو تنها بذاريد ، اگه وقت نداريد حتماً لزومي نداره كه به همه سر بزنيد و كامنت بذاريد و همين كه هستيد و آدم ميتونه بياد بلاگ هاتون رو ببينه خودش مايه دلگرميه و كلي ديگه از اين حرف ها

اما امروز بيشتر از هميشه به حمايت سبز شماها و نظرها تون احتياج دارم

لطفاً هر كس هر چيزي به نظرش ميرسه بگه

با درود و سپاس فراوان :شهرام